Anılar ve Sen... Şiiri - Sait Yalçın

Tarih 08 Ocak 2007

Onca yıl sonra;
İsmini andığımda
Hâlâ sesim titriyorsa,
Burnumun direği sızlıyorsa kokunu yanımdan geçip giden bir kadında hissettiğimde,
Ve kalbime bir hançer saplanıyorsa inceden inceye,
Bu senin aşkını unutmadım, unutamadım demektir...

Halen gözlerim her daldığında ufukta hayâlin beliriyorsa,
Cam yeşili gözlerin geliyorsa her yeşil renkte aklıma,
Halen yeşil en sevdiğim renklerin başında geliyorsa gözlerinden ötürü,

Sırf sana benziyor diye olur olmaz kişilere ilân-ı aşk ediyorsam,
Bil ki içimdeki yangının ilk günkü tazeliğini koruyor demektir...

Ve okunan her selada
Beni nasıl da sırtımdan vurup öldürdüğünü,
Yaptığın ihaneti
Hainliği, kalleşliği, kahpeliği hatırlıyorsam,
O an nefretim doluyorsa aşkının yerine,
Saçlarımdaki beyazlar artıyorsa gün be gün,
Ve sana cehennemi diliyorsam beş vakit ezanlarla beraber,
Halen okumadığın ve asla okuyamayacağın destanlar yazıyorsam, Mısra mısra gün yüzü görmemiş beddualar yağdırıyorsam üzerine...

Gel gör ki; aşkın da masallarda kaldığını
Bu devirde bencileyin seven bir kalp bulunmadığını
Herkesin sevgisinin, aşkının
menfaati doğrultusunda artıp eksildiğini,
Menfaati bitip alacağını alanın
defolup gittiğini hatırlıyor,
Tekrar tekrar yaşıyorsam o günleri başka başka yüzlerde,
Harcadığım emeğin karşılığında yine ihanet buluyorsam,
Senin gibi sırtımdan vurmaya devam ediyorsa sevilen nankör sevgililer...

İşte o an; sen de, ismin de, kokun da yerin yedi kat dibine batsın istiyorum...
Sana ve senin gibilere
Yürekten cehennemin en harlı, en kızgın, en ateşli yerini diliyorum...
Dünyada da, ukbada da yüzünüz gülmesin diye dualar ediyorum...
Beddualarım tutar biliyorsun...
Belki de şuan kaderine ağlıyorsun...

Yerime sevdiklerinin hepsi el olsun,
Gözyaşların sel olsun...

10.08.2025 Samsun
Saat : 03:41