bir bahardı seni tanıdığım
yaza sımsıcak girmiştik
sonbahar hüzünlendirdi bizi besbelli
kıştı ayrıldığımız....
içimdeki alevi söndüren nehir nerede
nerede kaybolan gülüşlerin en güzeli
sevgi kadar derinden çağırıyorum gel
gel yalvarırım çık neredeysen
hangi tutkuyla çağırsam seni
gözlerin çıkıyor karşıma
ırmak, denize dökerek,
çeltik tarlaları arasından geçerken kattığı pisliği
daha fazla çabalıyorduk her gün
ulaşmak için o sona! ! !
sensizliğin bu ilk sonbaharında
ağaçlar yapraklarını dökmüyor artık
dönmüyor balıkçılar yorgun gecelerin ardından
belli ki hayat orda,ortasında denizin
sense zaten hiç dönmedin bana
kurak topraklar birer yağmur olup
yağarsa ürkek ürkek içine
düşler birer gerçek olup yaşanırsa
ve toprak
bulursa yıllarca aradığı insanı
vakti gelmiştir
sevdadır şimdi artık gökyüzü
eser rüzgar birdenbire akşamları
hatırladıkça ürperir dallarda zerdaliler
nasıl dokunduğunu o güzelim bahar ayında
dünya tersine döner sen gülmeyedur!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!