Kimse olmadı...
doldurmasına izin verilmedi yerinin.
Seni benim kadar seven olmuştur belki ama kimsenin sen kadar sevmesine izin verilmedi.
O çok sevdiğin yüzüme,kimsenin o kadife parmakları değemedi mesela.
Elimi tutmak isteyenlere,koluma girin dedim,
bu bile fazla
Düzlemsel bir boylamı olmalıydı yalnızlığın.
Kargaşık burgaşık,öyle eğri büğrü değil.
Ensemde bir ses solumalı,şöyle buz gibi.Orada kopmalı film,ya da o özlü nakarat gelmeden yarıya ortadan kaldırılmalı durdurulmazlık.(Eşitlik...)
Devreye küçük adamlar girmeli sonra sırasınca.
Karamsarlık; bir boncuk dizisi olmalı gölge kayboluşlarda.
Kopup dağılmalı önemsiz bir dokunuşta ipler beynimde ve sonra da adı konmalı belki belirsiz şairliğimin.
Artık kulaklarını çınlatmıyorum,sabahtan akşama.Gizli çağrılarımla seni rahatsız etmiyorum.Şüphe içinde de bırakmıyorum gölge gibi kaçışlarımla.Her saniye başı ağlamıyorum,isyan da etmiyorum ALLAHa.
Peki ya unuttum mu seni,
hayır
hiç
sanmıyorum...
Ya senin adın da olmalı,ya sana benzemeli.Sen gibi konuşmalı,sen gibi gülümseyip,sen gibi bakmalı.Sen gibi öpüp içini çekmeli,kokumu nefsedip içine çekmeli..bişey yaptığında eli ayağına dolaşmalı hemen,kekelemeli,kızarmalı yüzü.Sen gibi yürüyüp benimle denk olmalı,hastalandığımda başımda sabahlamalı.Herkese inanmalı,kanmalı,bebek gibi konuşmalı.Kısacası mihracem olmalı..olmuyo öyle herkesten Şimdi bunları yapmış olsa bile,sen gibi inandırmalı,razıyım olmasın başkası..
Ölümün celladı gibiyim.
Ne aldığım soluğu duyarsın,
ne yürüdüğüm ayak sesini.
Ummadığın anda ensende solur
keserim nefesini...
Öyle ya,unutmadım ki seni,gözlerin hala aynı,anlatabiliyor kendini.Seni sevmekle başlıyorum her güne.Hala,hala seviyorum seni işte....
ve kendimden nefret ettiğim sürece devam edecek bu,öyleyse hiç sevmeyeceğim kendimi! Seni sevdiğim kadar hiç gülemeyeceğim hayatın tüm iplemez gelen tutarsızlıklarına.Tüm kusurlarını örtüp karşıma geçen tüm ebeveynlerin,iyi ve şefkat dolu kalplerine saygı duyuyorum ama görüp geçiremediğiniz tek şey sevdiğim kalbin daha önce hiç atmamış olması ve dünyanın tüm aksi kurallarına rağmen halen biyerlerinde bana sevgi duymasıdır.Umrumda değil,ben girdiğim andan itibaren ki hayatın yanlış veya doğruları,sevmek göreceli bir kavramdır diye yürek parçalamıyor boşuna ağızlar.Yürüdüğün,adım attığın,dudaklarının kımıldadığı,saçlarını ellerinle dolandırdığın ve bana öyle baktığın her an,uyurken ki dönüşlerinde rahatsız olman,aksileşmen ne kadar masum olduğunu bilmeden yaptığın her şeye aşığım işte..... adım atarken sergilediğin tüm asalete,konuşurken küçük çocuklar gibi,dudaklarını geri geri yumup,iç çeker gibi konuşmana ve ilk o başbaşa kaldığımız gece sen iğnenin uyuşturucu etkisinin içindeyken bile bana bakan suskun gözlerin hala gözlerimin önünde.Sevmek nedir diye sorsan bir sürü nasihat veririm ama ya uygulayamaz ya da karşısındaki bunu anlamaz.Ama sen ama sen tahmini yaşam sürecimin,tam da çeyrek yüzyılısın.Tamamı da bundan sonra harcanacak ve mutlu olunacak tek umudumsun.Seni tüm sevgilerin belki aksi yönünde,dokun(a) madan,sesini duy(a) madan ama hep hayellerinle yaşayan biri olarak geçireceğim tüm ömrümü.Ne yaparsam ikimiz için,ne biliyorsam biz adına.Sen şimdi yaşa tüm ömrünü,kimi istersen onu sev birşey diyemem ki,belki de evlenirsin ki öyle de olur zaten,karşılık beklemeden ben yaşarım BİZİM ÖMRÜMÜZÜ......
Sevmenin azı olmazmış
sevmek,senle olanmış
herşeyi bir kenara atıp
gözlerinde kaybolmakmış
Ellerini tutup,parmaklarını defalarca,sen bıkana kadar öpesim var sevgili
Yazılanlar dahi seni anlatamıyor bana,ama ben bıkmadan,usanmadan hep seni arıyorum,yazılmış milyonlarca duygu dolu sözlerde..
Bencilce davranmıyorum,senin adına da pay biçiyorum..düşünüyorum da bazen sana daha çok hak veriyorum,kendime daha az...
Gitgide soğuyorum kendimden,gitgide kopuyorum düşlerimden
bir bağ bozumu oluyor ümit ettiklerim
dost dediklerim; düşmana kırdırmış bizi
Dost dediklerim; meğerse kandırmış bizi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!