Bırak bırak
Kimse olmadı yanında zaten
Kendini kandırma
Maskelerimizi takıp
Aynaların karşısında
Bir rüyadaydı sanki her şey
Yıkık sokaklarda adı
Küsmüş, köşede kendisi
O rüyadaydı sanki her şey.
Adını unutmuş, deli gibi arandı
Ah benim sessiz çığlığım
Yan yanalıktan mustarip oluşum
İçimde, sana sarılıp ağlamanın
Çığlıkları var, kulaklarımı kanatıyor
Ah bir bilsen, kendini unutursun
Tüm güzellikler sende
Arındırmalıyım kendimi
Çünkü çok çirkinim ben
Bitmiş tüm ayrılıklar elinde
Çöpe atıyorsun dökülen saçların gibi
Aramızda dakikalar dans ediyor
Görüyor musun
Çığlıklarım yollarına uzanmış, dağılmış
Duyuyor musun
Bağırsak beraber duyar mıyız sevgimizi
Gidenlere güle güle
Kalanlara ağladık
Sonra onlar da gitti
Gidenlere güle güle
Kendimize ağladık
Hayatım bir sondan ibaret,
Gülün solması acı gerçek.
Düşlerim bir sonbahardan,
Yaprakların gösterisinden ibaret.
Donup kalmak sonsuz düşünceyle...
Nice insanlar görülmüş,
Hepsi birbirinden kifayetsiz,
Ben bir insan görmüşüm,
Nefsi müdahalesi,
Kanında karış karış.
Unuttum kendimi o gün
Esir alınmış gibi.
Nerdeyim ben peki?
Ateşlerde mi yanıyorum?
Bir ihtimal sürükledi beni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!