Anı Taşları-V Şiiri - Veysi Tural

ANI TAŞLARI-V

Yorgun duran,uyuyan gölgedir
evleri midyatın
kirli sarı
eksik ve kırılgan...

Antik çağların rüzgârı çalar kentin kapılarını.
Güneşle yıkanan mezar taşlarına uyanır çocukluğum
öper aşık kemiklerine kapanmış ellerini
toprak damların kuytularında gençler

duvar deliğindeki yuvasına minik bir serçe konar.
Süzülürken kırlangıç sürüsü,
Liceli atlılar kadar haşin okşar göğü gökgürüitüsü.
Yudumlar Güneş’i günbatımı.
Arnavut kaldırım taşları döşeli avlularda
göçmen yalnızlık.

ninesinin ceplerine saklar kendini çocuk.
Kuru üzümü, nane şekerini
trahom açar gözleri;
uyanır varlığa özlem
Kime baksa çevrilen bakışlar.
taş kemerlerde kırılır düş.
Büyür içinde büyümek