Anı Şiiri - Ender Özbay

(Aydoğan Demir’e…)

sessizliği
ezdiği zaman
gülüşün
parlayıverdi
o çoktan unutulmuş
sevinçler
ve
bir dolu çocuk
fırladı
sararmış güne
çığlık çığlığa
umudu çiçekleyip...

ben
senden öğrendim
sabır yazmayı
granit acılara
kazıya
kazıya
/deyince,
birden;
yüzünde
ışıldayan
bir su yarası...

çağlayıp köpüren
çıldırıp sürükleyen
o taştan bu taşa
vurup
sonra savurup
/ bir ırmak ezgisiymiş
meğer
yaşamak...

şimdi
yorgunsun...
kederlisin
neyzen dedem gibi

yorgunluğun
inceliğindir, güzelliğin !

hem de saf
hem de yalın
hem de haklı

öptüm / yorgunluğundan seni.

(Damar Dergisi, Nisan 2003, sayı:145)
(Toplumsal Şiirler 2004 Yıllığı, Haz.: Özgen Seçkin. 2004, Ankara.)