Anemon Şiiri - Akif Turan

Varlığım yeterdi dünyayı karartmaya,
Bir bakışım çökerdi en aydınlık sabaha.
Gölgeyle konuşan bir ruhum ben,
Kendimi bile susturur, izlerdim usulca.

Göz göze gelmezdim aynalarla bile,
Her yansımam başka bir yara gibi.
Sustuğum yerden çığlıklar geçerdi,
Bir varlığım yeterdi ışığı soldurmaya.

Bir haykırış değil, suskunluk büyür içimde,
Küllerim savrulur rüzgârın teninde.
Beni anlayan olmaz, anlatmam zaten,
Yüzümdeki maskeyi ben seçmedim ki ben.