And Şiiri - Eda Salan

Dün akşam gri şehirde yağmurlar yağdı, seni görmedim
Yalnız güneşli havalarda açan bir çiçeksin sen
Yağmur döker yapraklarını, özenle sulanmalıdır toprakların
Bükersin boynunu usulca -Kimseyi böyle görmedim-
Dün akşam bombalar yağsa görebilir miydim seni?
Gözlerinden düşerdi gürültülü bir jet kırık kanatlarıyla
Türlü türlü laflarla savardın hepsini
Böylesine yabani bir çiçek görmemiştim
Neden bizim topraklarımıza dahil olurlar umarsızca
Yalan mıydı onca şiir, hani yalnız ikimizdik sesimizi bastıramayacaklardı
Senin büyülü ellerinde şekillenecekti yeryüzü
Kırmızı elmalar fırlatılıyor kabuklarımız kırılıyor şimdilerde
Parmaklarımız kırılıyor teker teker heveslerimiz kırılıyor
Çocuklar uçanları yalnız kuş sanacaktı
Yalnız yabani çiçekler yetişecekti dağlarda
Ve sen öylece gelip kalbimin orta yerinde yeşerecektin
Paha derdine düşmeyecektik, insan olduğumuzu unutmalıydık bir süre
"Hava bedava toprak bedava" demeyecektik
Rengarenk bayraklar dalgalanıyor şimdilerde
Sokaklar insan kaynıyor inan gözlerim yalnız seni arıyor
Miskin ağızlar konuştukça susuyoruz seninle
Adalete özgürlüğe huzura susuyoruz
Aklıma kadeh tutuşların geliyor öfken geliyor
Her gün yalandan and içiyoruz