Anamdı O Anam Şiiri - Mehmet Aydın

Onurla erdemin anıtıydı
Yokluklara dayanıklı
Geçmezdi hiçbir kötülüğün
Yanından yakınından

Baktım sokaklara düşmüş
Adını haykırıyordu
Diri dıri yakılmış
Oğlunun ardından

Halkının düze çıkması yolunda
Canlarını veren gençlerin
Acılarını büyütürdü bağrında
Ağıtlar yakardı gün görmeyenlere
Şarkıları unutmuştu
Tepeden tırnağa
Keder yumağıydı anam

Savrulunca çocukları dört yana
Dağıldı ocağındaki düzen
Dayanamadı yorgun yüreği çekilere
Göçtü gitti dünyadan sessizce
Ne bir mutluluk gördü ömründe
Ne de gülebildi yüzü
En çok da budur insanı üzen