Yaşamın bir gününü daha bitirdik günü karanlığa gömerken.Böyle böyle derken gömüleceğiz bizde birgün günün sonunu görmeden.
Küçük bir çocuğu taşır gibi
Taşıdı yaşam bizi anne gibi.
Ama bize mutluluğu vermedi
Ana değil,analık gibi.
Bazı bazı sevindirdi
O'da,baba korkusundan olsa gerek ki.
Hani diyorum,
Bizde artık gülsek,mutlu olsak.
Şöyle içimizi çeke çeke
Sevinçten,mutluluktan ağlasak.
Rüyalarımızdaki karabasanları
Görmeden uyansak.
HAni diyorum şöyle,
Diyorum ama bilmiyorum işte.
Nereden bileyim,
Çok oldu mutluluğu görmeyeli.
Çok oldu
Sevgileri içime çekmeyeli.
Yaşam taşıdı bizi bu yerlere,
Küçük bir çocuğu taşır gibi.
Taşıdı işte,
Yaramızı hep kaşır gibi.
Biliyorum birgün gelecek,
O'da bıkacak bizi taşımaktan.
Ağlandığımızca ayrılacak,
Uzaklaşıverecek yanımızdan.
Analıkta olsa arayacağız onu,
Kıymetini bilmeden.
_________________14/01/2005______
Erdal AyKayıt Tarihi : 14.9.2006 01:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!