Analık Şiiri - Mustafa Hamiş

Derki ben ayrım yamam
Nasıldır durumları hiç sormam,
Evime barkıma onları koymam,
Yalan söyler babaya analık.

Öz çocuklarındadır gözü gönlü,
Yüzü kızarmaz olur iki yönlü,
Üvey çocuklarına tok sözlü,
Çevresini kandırdım zanneder analık.

Hısım akrabaya iyi görünür,
Gittiği yerde hep övünür,
Tarla takım satmak için dövünür,
Hayatı böyle zanneder analık.

Baba bilmez gittiği yerde onu över,
Üvey evlatlarına ha bire söver,
Onun bunun yanında onları sever,
Mevlayı görmez zanneder analık.

Çocuklar arasında nasıl ayrım yapan,
Öz çocuklarının kapılarında yatan,
Malı mülkü onlar içn satan,
Üvey evlatlarını yalandan sever analık.

Üvey çocuklar arasına fitne sokar,
Aralarının açılması için ateş yakar,
Uzaktan gülüp onların haline bakar,
Üvey çoçuklarına cepe alır analık.

Zannederki hayat hep böyle,
Senin gibi kin güdenlere söyle,
Mustafa bir gün sana der öyle,
Böbürlenme senden büyük Allah var analık.

Gördüm yaşadım bu olaylar karşısında susmam mümkün değildir
sevğili dostlar.10.122012