Analar Çocuklarını İyi Tanırlar (Gerçek ...

Gençlik yıllarım,dı
Büyük aşk yaşadığım eşimi kaçırarak evlenmiştim
Babamın istediği akrabalarımızdan evlenmediğim için baban beni evden atmış düğün falan yapmamıştı
Bu durum benin için zor bir durumdu tüm aileyi karşıma almıştım
Kardeşlerimde bu konudan dolayı bana tepkiliydiler
Bi göz gecekonduya atıldığımdan eşimin yüzüne bakmaya utanır olmuştum yinede dünyanın en mutlu insanıydım diyebilirim
Bir tek anam benim tarafımdaydı
Buda bana büyük azim veriyordu ben ailede anam babamla tüm konuları konuşabilen tek kişiydim diğer abilerim her konuyu babam anamla konuşamazlardı
ya çekinir yada bazı sırlarını saklar lardı ben açık sözlü isyankar biriydim ama küskünlüğü bilemiyordum tartışmalarımın sonunda hiç küs durmazdım bu yüzden anamda babamda beni severdi ama anam başkaydı
Anamla bir gün sevgiden aşktan bahsederken bana ben hiç aşk yaşamadım demişti
bu söz şimdilerde aklıma geldiğinde hep gözlerım yaşarır
Bana sen en doğrusunu yaptın oğlum sevdiğini alman çok iyi oldu diyerek morel vermeye çalışıyordu
diyer kardeşlerimin hepsi görücü usulüyle evlenmişlerdi
Ailenin en neşeli güler yüzlü esprili en asi çocuğu bendim bu yüzden aile içinde herkesin çekindiği biriydim
Ağzımdan bir söz çıktımı asla geri dömem söz konusu değildi bu konuda çok kararlıydım bu seretligim diyer kardeşlerimi rahatsız ediyordu
Şoförlük yapıyordum şehir içi servisleri alıyor cumartesi pazar günleri,de aydın İzmir arası çalışıyordum
Almanyadan abim izine gelmişti ben kardeşlerime samimi içten davranan biriydim hiç bir zaman art niyetim olmadı abimi her zamanki sevecenliğim ve samimiyetimle karşıladım
İşten artan zamanlarımda babam gile gider abimle sohbet eder espriler yapar eylenirdik
Bir gün babam gile gittiğimde bir tedirginlik gördüm her kes bana bir tuhaf bakıyordu ama kimse bir şey söylemiyordu bende fazla üstelemedim her zamanki gibi sabah kalktım işime gittim
Almanyadan gelen abimim evde iki bin markı kaybolmuş aramış taramışlar bulamamışlar aileye dışarıdan ben ve diğer abimilerimin dışında gelen fazla olmadığından en şüphelilerden bir benmişim
Benim neşeli halim eyice şüpheleri üzerime çekmiş ben her güldükçe içlerinden paraları çaldın tabi gülersin diye içlerinden geçiriyorlarmış
Benim yokluğumda aile toplantısı yapmışlar herkes fikrini belirtmiş ailenın tamamı parayı benim çaldığımı söylemiş
Her kes bir senaryo üretiyormuş en sonunda gelince kurana el bastırıp yemin ettirelim ondan sonra kabul etmezse polisi devreye sokalım demişler
Anam o ana kadar tarafsız kalmış bu yemin konusu gündeme gelince anam çok kızmış
Duvardan kuranı alıp getirmiş her kesin oturduğu masaya koymuş yukarıda allah burada ben ve sizler varsınız allahın huzurunda sizlerın önünde onun yerine ben yemin edicem demiş
onun günahını almayın o asla böyle bir şey yapmaz diyerek almancı abime kızmış
paranı nereye koyduysan ara bul benim oğluma iftira atama deyince
O anda herkesin kanı donmuş diyer kardeşlerim ne yapacaklarını şaşırmışlar büyük abim anama kızmış görürüz senin oğlunu yakında diyerek alay etmiş
Tekrar evi aramaya başlamışlar
Almacı abimin eşi bavuldaki pantolonun cebine bakmış ki paralar orada annem sevinçten ağlamaya başlamış ben size söyledim benim oğlum böyle bir şey yapmaz gördünüzmü hak yerini buldu demiş
yine her kes buz kesmiş yüzleri kızarmış bir şekilde suskunlaşmışlar
Bizim ailede böylesi bir olayın yaşandığından hiç haberim olmadı
Bu olayı yedi yıl sonra almanyadaki abim bir sohbette bir konuda senin günahını aldık diyerek bana anlattı
kendisi ben bile hayret ettim anamın davranışına anamdan böyle bir şey beklemiyordum dedi
Anacığım bana olan güvenine milyonlarca kez teşekkürler eder önünde saygıyla eğilirim bu güvenine her zaman layık olacağıma söz veriyorum sen mezarında rahat uyu tanrıdan sana rahmetler dilerım meknın cennet olsun
Tamamne yaşanmış gerçek bir olaydır
2008 Cebbar korkmaz

ANNEMDEN BAŞKA

Hiç kimse yürekten sevmedi beni
Bana yavrum diyen annemden başka
Hiç kimse yaşarken görmedi beni
Bana oğlum diyen annemden başka

Kim sever birini ömür boyunca
Kim okşar yürekten sarar doyunca
Kim arar ki beni kayıp olunca
Bana yavrum diyen annemden başka

Şimdi öldü yazdık mezar taşına
Sensiz neler geldi bilsen başıma
Kim sürecek elin gözüm yaşına
Bana yavrum diyen annemden başka

Keşke bir çocuk olsaydım
Yoksul bir evin çocuğu olsaydım
Aç susuz yalınayak yarı çıplak olsaydım
Ama annemin kucağında olsaydım
Cebbar korkmaz
Bu şiirimi anamın anısına bu öyküyle beraber tüm annelere armağan ediyorum