Anadolum Şiiri - Fatma Alageyik

Üzerinde yaşarım her mevsimde baharın
Bütün güzelliğiyle dünyada yok ayarın
Denizler arasında yükselmekte sarayın
Değişmem hiçbir zaman seni kızıl güllere.
Anadolu'm varlığım vermem seni ellere.

Uyanınca dünyaya gördüm harp izlerini
Gördüm nice aşıklar yazdırır özlerini
Örfünü adetini her türlü sözlerini
Çaldırırım türkünü vururum sazın tellere
Kurban olam dağında akıp giden sellere.

Irmağın altın kemer gibi sarmış belini
Yellerin okşar durur saçlarımın telini
Türkçe,kürtçe,zazaca,lazca herbir dilini
Değişmem dünyada ki söyletilen dillere
Cennet anadolumsun vermem seni döllere.

Ekmeğini böldürdün fakir ile zengine
Davulla zurnaların çalar dengi dengine
Hayranım anadolum ay yıldızlı rengine
Bu can feda uğruna hortumlatmam fillere
Nuh tufan olmadıkça vermem hain kellere.

Gazilerin şehidin yoksul yetimin vardır
Dağın, taşın,toprağın her yanın bana yârdır
Ovaların yemyeşil dağların başı kardır
Rabbim övmüş yaratmış seni vermiş kullara
Bent olmuşuz önünde dokunulmaz dallara.

Bağrıma çizdim seni elimden çıktı nasır
Unutmam bu sevdayı geçse onlarca asır
Yora yora düğünün yaptık zor bulduk tesir
Ne mendiller ıslandı şahit oldu terlere
Selam olsun bugünü bize veren erlere.

Sesimiz gürlenip tüm cihana ulaşınca
Birlikte güç doğarız beraber atışınca
Çınar olur yılmayız dostluğu paylaşınca
Bina olur beraber yükseliriz göklere
Şahlanır Anadolu'm el imrenir Türklere.