Anadolum Şiiri - Ulvi Üresin

Güzel yurdum, Anadolu’m, üzgünüm!
Bu asırda cehalete yenildik
Sanıyorum öz yurdumda sürgünüm
İşgal gibi harekete yenildik

Senin başına ne çoraplar ördük
Deprem oldu ocakları söndürdük
Yangında can veren bir nesli gördük
Her gün yeni felakete yenildik

Ne dersin “Kul hakkı yiyen Alim”e
Başım kapalı kıç açık halime?
Bu millet nasıl oldu asimile?
Cübbe sakal kıyafete yenildik

Dolar hırsıyla oyulurken bağrın
Hektar hektar kül oldu ormanların
Otel diktik yerine ağaçların
Talandaki rezalete yenildik

Özele gidemez yok ki parası
Salonda bekle dur hasta sırası
Sattık savdık da yüz yıllık mirası
Mehdi sandık kehanete yenildik

Konuşanı Silivri’ye götürdük
TV’lere ceza yağdırır (kütük!)
Yiğitlere kıydık, vurduk öldürdük
Şu siyasi adalete yenildik

Suni-Alevi, Türk-Kürt , tutmayınca
Orta Doğu oldu elde tabanca
Hepsi sarıldı birden tek amaca
Yurdu satan asalete(!) yenildik

Koltuk kapmak için nedir bu telaş
Analar bağrına taş basıyor taş
Kırk yıldır bitmiyor amansız savaş
Çeyrek yüzyılda gaflete yenildik

Emekliyim elim cebimde titrer
Vitrine bakarım da birer birer
Soğan ekmek yeriz bu bize yeter
Mutfaktaki sefalete yenildik

Ezan dinmedi, bayrak inmedi, bak!
Mahşere koşuyoruz yalın ayak
Sokağa çıkanlar yiyorsa dayak
Coplatan şu zihniyete yenildik

Anadolu’m; her yerin yara çıban
Keşke senden olsa şu seni soyan
Üzülürüm, sorsan hepsi Müslüman
Şu ahlaksız ticarete yenildik.