Yaşıyordum tasasız gençliği bir rûyâda,
Bana İstanbul’u İstanbul eden dünyâda.
Zevke düşkünlüğü çekmekte idim ağrı gibi,
Düşünürken gece gündüz, yarı sarhoş, asabî,
Bende fâtihliğe benzer ulu bir hâl sezdim,
Ve o îmânla bütün yurdu dolaştım, gezdim.
Tanıdım insanının zevkıni, her âdetini,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta