Anacığım Şiiri - Cüneyt Beyköylü

Ama bak yine aynı şeyleri yapıyorsun,
Kocaman adam oldum ben anacığım,
Hala mı üstümü başımı düzeltiyorsun,
Gerçi sen de haklısın, başımın tacısın;
Beni benden daha iyi tanırsın.
Cennet senin ayaklarının altında,
Benim için her yer cennet yanımda olduğunda,
Biliyorum ibadetlerim rabbime daima,
Sana hizmet etmek de bana ibadet ama.
Hakkını nasıl öderim bilmem anacığım,
Bazen aklıma gelmiyor değil; sorarım,
Acaba seni sırtımda taşımak istesem,
Dünyanın çevresinde kaç tur atmalıyım?
Ya da şöyle mi desem,
Ben dünya olsam sen güneşim,
Etrafında kaç kere dönmeliyim?
Dokuz ay beni karnında taşıdın,
Belki sefa sürerken pek çok yaşıtın,
Sen hayatını başka bir hayata adadın.
Seni nasıl anlatsam ki bilemiyorum,
Boğazımda düğümleniyor kelimeler,
Acılarını, hüznünü içine akıttın,
Yorulsan da bana hep bağrını açtın.
Bak yine gözlerin yaşarmaya başladı,
Ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar hesabı,
Niye sıraladım ki şimdi bu dizeleri sana,
Anacığım istersen susarım yeter ki sen ağlama...