Amnezi Yalnızlığı Şiiri - Can Aydeniz

kapalı hava gündüzünde
ve açık havanın gecesinde gördüm seni
dışarıda dolaşıyorduk, soğuk
gitmezsen, ben hep kalırım tahlilim ile
yanımda görememişti kimse
orkidelerin annesi
giden gitti
mevsim geçişiydi belli ki
güneş beklenmezdi çok sakil
ben hiç hoşça kalmadım artık dedim

kış bitmemişti gittin
kuş geçmemişti
gece dönmemişti
martiniçka bitmemiş
dünya suların çekilmesine de vardı üstelik
sonumuz gelmemiş,
yeni yaş gibi
ve önceki yaslarım yastıktan sökülmemişti
seninlede çok şeyimiz varmış bilinmedik
herhangi kadeh içilmemişti
hiç bir tiyatro izlenmemişti
en sevdiğin çiçeği söylememiştin
yada en sevdiğin sesi

ısınmak istedin

yanlız hissetmedim bu sefer hüzün boşluğunda
bende üşüdüm,
şahitsin
erkeklikten diyemedim
bardağı tutuşunu izledim senin
doya doya seyrettim
parmak oynatışından alnını çatışına
harlayan öpüşünden
yangın üfleyen gülüşüne varana kadar
içime sinen boynun
nazarımda talihsiz vakaydı aklımda
üfleyerek öpülmesi kati diş dizilimin
kalktık zaten sonra karanlığa
tiyatro biletimiz
gitmediğimiz
aklımda kaldığı kadarıyla yüzünü seyrettim çok uzun

aramızda sessizlik çok sustun
çeşitlerce şiir kitabımı sakladım senden
farklı familyaların orkiderinede kıyacağını düşünmedim
hep kırıldım derken iki metrelik masanın ucunda
geçmişindeki sana ben kıyamıyordum bir türlü
eski seni,
şimdi göğsüme basmak istiyordum
herşey geçti çocuğum
herşey geçti

Sabahlarımız eş olmamış hiç
bu sabah uyanmıştım gitmişsin
bütün merak çantamın içine ekleyip kıyafetlerini
günaydın iyi geceler telkinini
merak iksirini
ve geri kalan herşeyi
sessizce bi cümle bırakmadan sanki

afilli kırık yansımasıyla kaldım
paramparçaydım zaten
gittikten sonra
çok gece karşı sandalyede içimden geçtin
artık gelme diyemedim
kalakaldım, düşünüyordum lahit gibi
senin parçalarınla uyumlanmak istedim belki
senin güzel parçalarına özeniyordum
ayaklarımı vura vura
çıkmak istemedim mavinden yukarı hayatına
fuşyaydı belki
yada haki
neyse ne kırıklarından geçmedim,
zaten kesikti heryerim
elimde leadri hissi
her gün temizleyerek geldim
çok susunca katip gibi
yeni tütsü koydum sade sıradanlığıma
kokun boşluğuda, sakinlikle doldurdum
havanı soluduğum için mutluydum
sargılarım üstünde gittin, şüphesiz
koskoca kış bitti
bavullarını boşaltmak isterdim
günaydınlarını yüzüme giymeyince dolaşamadım
şimdi bir gülüş boşluk var
doya doya seyretmiştim allah var
parmak oynatışından alnını çatışına
harlayan öpüşünden
yangın üfleyen gülüşüne varana kadar

Can Aydeniz
Kayıt Tarihi : 13.3.2023 12:03:00