Korkunun kertesi dönmez damarlarında.
Bu rahatlık ve güven, inançla erimiş kanında.
Sevgi, şefkat yumağına sarılmış yakınlarıyla.
Herşey geçecek, nasıl geçecekse, hayrola...
Tepeden sarkan dev bir lamba...
Güneş olup hayat saçmakta...
Etrafında sarı ama, parlak yıldızlar,
Küçük odaklarından, umut oluyorlar.
Uçup gitmiş, durulmak bilmez rüyalara...
Koşuyor, yeşili büyüleyen ormanda.
Arada çarpan dallardan sızılanıyor.
Derinden ve sinsi, kanadıkça kanıyor.
Buram buram kokulu, esrarengiz çiçekler.
Hayran olduğu, adanılmış güzellikler.
Bir bir aşıldıkça, heyecan tazelemeler.
Bitap kalsa da koşu bitiyor mutlu sonla.
Gözündeki ağırlığı araladığında,
Tanrı nimeti çocukları yanıbaşında!
Kardeşleri, eşleri, can yakınları, sessiz birer abide odada...
Eşinin sımsıcacık ellerinden, şerareler akıyor vücuduna...
Kayıt Tarihi : 20.11.2008 20:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Doğanın Dili Sevgi' adlı kitabımdan 2006.
Sevgilerimle...
Nafi Çelik
TÜM YORUMLAR (9)