Amele Şair Şiiri - Ercan Gülünay

Oturmuştu usulca istirahat vakti bir kenara.
Bir elinde kalemi bir elinde küreği,
Yazıyordu bir şeyler garibim,tertemizdi yüreği
Yinede sabır çekiyordu yazıyordu sözleri, dolsada gözleri.

İsyansız sitemsizdi,kullara Allaha,
Ne vermişse yaradan şükrediyordu hep onlara
Belkide sıcak yuva bir tas çorba görmemişti uzun zamandır.
Bir lokma helal ekmek uğruna çırpınan işte bu adamdır.

Alçak gönüllüydü hep o vermişti almadan önce,
Çok belliydi ezilmişliğin ceremesi binmişti omuzlarına,
Bak yavaş yavaş kalktı ayağa kaptı küreğini
Boşaltmıştı azda olsa o kocaman yüreğini

Mağrurlar alaycı bakıp kasılarak gezerken,
Gün görmemiş amelem kısılarak gidiyordu işine erken.
O Allahın verdiği azı çoğu helal götürmek isterken,
Yinede herkesten,her şeyden memnundu hayata dair.
Hüzünlendirdin beni ağlattın sen çok yaşa emi amele şair.