Ameleyim be gülüm!
Yıkarken eski bir binayı,
gözlerime kaçan toz;
toz pembe değil...
Ameleyim be gülüm!
Kazarken temelini,
yepyeni bir binanın;
kazmadadır ellerim,
senin elinde değil...
Ameleyim be gülüm!
Çakarken kalıbını,
daha birinci katın;
yanan yürek yaramdır,
çivi yarası değil...
Ameleyim be gülüm!
Kumunu eler iken,
harcını karmak için;
gözlerim hep yerdedir,
senin gözünde değil...
Ameleyiz ya gülüm!
Yılmadan çalışan biz,
üstümüz her saat pis.
Onurluyuz be gülüm!
Binayı tamamlayan biz,
yeniliği kuran biz!
Temiz olan kalbimiz:
be gülüm,
kalbimiz...
Kayıt Tarihi : 6.10.2009 23:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Okurken inşaat ameleliği yaparak, eğitim masraflarımı karşılamıştım. Bu dizeler o yıllardan hatıra. Umarım inşaat amelelerine karşı önyargıları yıkar bu yaşanmışlığım...
hala nasırlımı ellerin...
kendine amele olmuşsun
ne güzel
dünya ya köle olmaktan iyidir
saygılar
TÜM YORUMLAR (2)