Alzheimer Şiiri - Uğurlu Uğurlu

Aynı evde yaşayanlar
Aynı hayatımı yaşar?

Artık senin yanında
Ağlamıyorum
Farkında bile değilsin
Gitmek istiyorum
Gidemiyorum
Kalmak istiyorum
Kalamıyorum
Kendime de yakıştıramıyorum
Nasıl bu kadar yanıldım.

Bugünlerde
Sana
Peki
Sen bilirsin diyorum
Peki sen bilirsin.

İçimde
Sana karşı nefret yok
Sadece
Kırgınlık

İçimi bastırmak için
Kahkahalar atıyorum
Yerli yersiz
Ve
Artık
Senden
Gizli ağlıyorum.

Henüz
Toprağım atılmadı
Bilmiyorum
Üzdüğün kadar
Üzülür müsün?
İçime
Ateşten
Bir mezar kazdım
Gömüldüm
Hayatıma
Direnecek gücüm de kalmadı
Hayat kabullenmek mi?

Olmuşa çare yok
Olacakları bilmiyorum.

Alzheimer
Ne güzel bir intikam
Değil mi hayatım
Yavaş yavaş
Seni unutacağım
Kendimi unutacağım
Herşeyi unutacağım
Ne
Muhteşem
Bir son değil mi ?

Bir insan
Ölümü beklerken
Ne düşünür
Hiç
Büyük bir boşluk
Şu anda
Hiçbir şeyin önemi yok
Artık
Oyun bitti.

Herkes istediğini yapabilir
Ama
Dürüst olan
Mert olur
Yaptığının
Sorumluluğunu alır.