Altıncıya Mektup (13) Şiiri - Metin Kirazlı

Sen gelince,
kelimeler yere döküldü.
Konuşmadın.
Ama sustuğun her saniye
kalbimde bir dua gibi yankılandı.

...,
seninle konuşmak zorunda değildim.
Gözlerin Kur’an’ın meali gibiydi
bazen anlamasak da
bir huzur çökerdi üstümüze.

Gittiğin sabah açıktı odadaki pencere
rüzgarla gelen dua
Benziyordu senin sesine

Bir fotoğrafın bile yok bende.
Ama sustuğum her anyerde
gülüşün kadar sade bir iz var içimde.
Ne zaman içim daralsa
Sen geliyorsun aklıma

Gidişin,
bir terk ediş değil de
bir teslimiyet gibiydi.

Yeniden karşılaşsak bir yerde
Yine konuşmayız birbirimizle.
Sadece
başımı eğip içimden fısıldarım gölgene:
"Allah razı olsun."