Altıklar 4.: Sandal Şiiri - Erdal Ceyhan

Neden içlenip oturmalar derya köşklerinde
İkide bir salınıp inlemeler dinlemeler
Hep kendini mi dinleyeceksin be adam
Şu sandalın da kendine göre bir derdi var
Her akşam kaybettiği kedisine ağlar
Her sabah gönlünde açık denizlere gitmek var.

Bakma sessiz göründüğüne herkesin kalbinde
Bir bıçak var; mavi tahtadan kalpler oyan
Sonra içine biraz ıhlamur biraz arsenik koyan
Öylesine zalim bir sahibim var
Hiç sormaz bu kalp niye hep kanar
Niye bu kalbin içinde bir sandal yatar.

Sandaldır bu iki sallanır bir susar
Aslında konuşmaz içinden çeker
Hep köşe kadısı olmuş boyanmayı bekler
İçinde açmayan bir çocuk emekler
Kimseye anlatamaz o bir sandal parçası
Ama içinden içine ne fırtınalar ekler.

Orada kumsalda taşların üzerinde
Baharın gelmesini kalafatlanmayı ister
Sonra gelsin derya denizler
Gelsin kalbimin sızısı Serpil köşkten
Atsın adımını köşeye otursun
Bak o zaman gör halimi yelkenlerimi
Açılsın gitsin engin gönüller.