6 yaşındayken kuşum ölmüştü 😪mezar yapıp duasını yasını tutmuştum aklıma düştü , o kadar güzel bir aileye sahib olduğumu o gün belki çok anlamadım ,çocuk aklımla normal geldi benimle birlikte mezar yapıp yasımı paylaşmaları..!
İşte o gün farkında olmadan ögrendigim şey şuydu acılar tek başına insana daha ağır yük oluyor ,paylaşılınca sanki daha hafifliyor en azından sarılmanın ve bir omzun ağlamak için var olduğunu bilmemin güveni oluyor ..
Sonrası onca yük onca kayıp onca acı ,!
Aradığım özledigim tek omuz ve el babam oldu ..!!
Yine içimde kuşu ölmüş bir çocuk üzüntüsü yalnızlığımla hasretin gölgesinde can çekişiyor ..!!!
Ve Babam yok ...!!
m.z
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta