Alperen Köktaş Şiirleri - Şair Alperen K ...

Gönül yarası değil ki hayat yasası
Açtığın yara en derini en hassası
Yetmez ki uğrunda çektiğim gam ve keder
Gözlerinden aldığım ölüm hazzı yeter

Geçti ömrümün de yarısı
Kalmadı ki yaşam tasası
Yoktur artık ne gam ne keder
Yalnız düşlemek bile yeter

Emaneti vücut toprağın

Söylesene ne kaldı yaşanacak
Geçen her gün dertlerimiz artacak
Neden düşmanlık edersin ey zaman
Umutlar da seninle yok olacak

Ne oldu söyleyin bu ölen de kim

Kimse olmayacak yarana merhem
Bulamayacaksın derdine deva
Yarınlar aslında her zaman müphem
Dünden kalan hatıranın ardına

Neden?
Sorma bu soruyu bana
Bilsem cevabını gelir miydim kapına
Küser miydim hiç ümit dolu yarına
Atar mıydım kendimi gecenin ortasına
Liman yanalı

Geçen on yedi yıl gibi geçiyor gençliğim
Bundan sonra ne yapacağım yok bir bildiğim Amma uzaklaşıyor bir bir sevdiğim her şey
Kalmadı artık yapabileceğim pek bir şey


Hadde ulaşmaya da kaldı tam kırk beş sene

Artık bir anlam ifade etmiyor ne sesin ne de sessizliğin
Gömdüm seni de sahipsizler mezarlığına
Bilirim korkarsın yalnızlıktan ama sakın ye's e kapılma
Serpiştirdim senden kalan hayallerimi de toprağına
Belkide yeşerir hayallerim ümit olursun başkalarına

Ben benden geçmişim
Zaman haddi aşmış
Bu perişan yerde
Sanki
Cesedim ortada kalmış
Bağırıyorum duyan

Gönlüm yanar esir yurtların haline
Biz hiç kapılmadık onların vaadine
Değdiyse ki dizin onların dizine
Tamam da sizin olsun devam da sizin

Yoksa Türkçülük gibi bir davaları

Kanım aksa boşalsa damarlarımdan
Çıkmayacak olan bir sensin hatrımdan
Geçen zaman ile çoğalır dertlerim
Ben o köhne limanda seni beklerim

Yaşadık bu kadar fakat nedir çıkar