Alperen Ekiz Şiirleri - Şair Alperen Ekiz

korkuyorum bazı soruları sormaya
alacağım cevaptan ötürüdür belki
okul sırasında uyuduğum zamanlara pişmanım şimdi
korkuyorum cevaplardan
şairmiyim hayır
başarılımıyım öyleydim bi zamanlar

kopardın tomurcuk olan çiçeğimizi
dalında çok güzel açacaktı belki
hatalar yapıldı ve pişman olundu
göz yaşları değiştirdi
inanmazsın biliyorum
ama içimde bir kadın ve bir adam var şimdi

şiirin başlığının anlamını okuyanlar bilir
ama tarif etmem gerekirse
her kelimenin özü o kelimeyi esir alır
isimlerin özleri çok güçlüdür
Gece sadece gecemidir
hayır

-çocuk gibiymişiz şiirlerim
-öyleyizdir belki de ama bi büyüklükte var bizde
-söylesene bana arkadaş
-şiir yazan birinin içinde çocuk olmama imkanı var mı?
-yaratıcı yönüm çocuk
-seven yönüm çocuk

yak penceremi ve karşımdaki manzarayı
baktım baktım aynaya ne gördüm?
hiçbirşey
iyi olanları gördüm bütününde
sonra her detaya indim kötülerle ve eksilerle karşılaştım
öfkemle yüzleştim

bir gül versem sana papatyalar içinde
bi baksan gülerek gözüme
değse gözlerim gözlerine
şakayıkda olur istersen

Şairliğimden yorgunum bugünlerde
Yalnızlığımdan dertliyim
Sorsana ben kimim
Yaşamak tek olmuyor
En yakın dostlarımlada ayrıldık
Yalancı bir cennet yüzünden kırdım onları

Bekliyorum şiirin kapısında
sarılmak istesemde yok yanımda
şiir ya bu özüm
insan özüyle fiilen buluşamaz
kalabalıkta yalnızı yazmak isterken gene yalnız yazıyoruz
kağıt ve kalemle yine bir bütünüz

Savaşın temelini belirlediği ilkel toplulukların cehaleti
Farksızdır bir körün ışığı gördüğünü sanmasından
Ve bu en ilkel duygular asla yozlaşmaz düşmez bir gardla yoklarlar beynin iradesini
Bu en ilkel duygulara direnen biri
Farksızdır sağlam bir kötürümden ama diri

Günlerin geceleri ve gecelerin günleri kovaladığı sıralarda
Ansızın uykumu bölen hatıra dalgasıyla uyanıyorum
Kimi zaman uyanıkken gördüğüm bu rüyalar beni büsbütün delirtiyor
Çevremdeki kalabalıktan nefret ediyor
Hatta bütün bütün herkese kin tutuyorum
Sen gittiğinden beri çok kalabalık bir yalnızım