Alper Kürük Şiirleri - Şair Alper Kürük

Dünyaya sığamaz oldular artık
Kötülükler kötülükleri çağırdı
İyilikler iyilkleri etti dâvet
Taraflarda son büyük savaş başladı nihayet...
İlk insanlardan beri de çekişmeleri vardı
Pek olmazdı kötülüklerden şikâyet

İnsan bedenle ölür, fikirleriyle yaşar...
Cahillik ve hurafe tüketiyor beyini...
Kendinde değil suçu başkada aramak var
Bu yüzdendir suçlamak kolay ebeveyini...

Düşündüklerin sana gelecek oluşturur

Babamız ADEM 'den
Anamız HAVVA 'dan beri
Sen yine ilk HABİL
Ben yine ilk KABİL...
Kıskançlık araya girdi bir kez
Kan girdi aramıza...

Kaybolan yıllar değil gerçek kaybolan benim
Şimdi nerelerdeler sayısız sevenlerim?

Tozlanan aşk yoluma akan göz yaşı nerde?
Bir vuslata yücenin eğilen başı nerde?

Düştüğü bir kuyudan
Çıkamaz kimi çoklar,
Ya huyundan,soyundan
Bir yetmez de çok arar...
İşte böylelerini
Yalnız teneşir paklar,

(Bir 14 ŞUBAT SEVGİLİLER GÜNÜNDE Sevgili eşime...)

Aradım, hep aradım
Seni buluncaya dek
Hayatı yarım yaşadım...
Yarım içtim sigaralarımı

Karın tokluğuna serçe özgürlüğüdür
Korkak ve ürkek özgürlük...
Obje güzel ya da çirkin olsa
Gerçek, gözün bakışıyla gördüğüdür...

Sevinince zıp zıp zıplayışlarında

Ölüm gibi ürpertir
Sessizlik soğukluğu,
Sessizliği deliyor
Şu saat tik takları,
İnsanı deli eder
Bir cânanın yokluğu

Sevgiyi itiraf zor, kolay nefreti kusmak,
Haklı olduğun yerde zor olanıdır susmak...

Dilin haykırmak ister, beyninse duvar olur,
Yüreğine kor düşer, için yanar, kavrulur.

Umutlarla donattığım gök
Dertlerle yitiklere karıştı
Ağlasam doldururum boşlukları
Yarı beline dek ıslak karanlıklarla.
Bir ağaç olmak isterdim
Karanlıktan aydınlığa boy atan,