Yokken karşısın da bir ışık, parlıyordu gözlerin.
Meğer mehtaba bakarmışızda bilmezmişim.
Hep yanıktı esmer tenin, güneştendir sanmıştım.
Saçlarındaki bir esinti ile başlardı sonbahar yaprakları düşmeye.
Ve ilkbahardı çiçeklerden bir taç hazırlanırdı hep.
Soğuk bir kış gününde anladım,
Kökleri olmayan ağaç misali tutundum sana.
Ya şimdi bırak düşeyim, yada sarıl büyüyeyim kollarında.
Hadi al benide, sensiz yağmur yağmaz buralara.
Ne beni bırak, nede kendin git uzaklara.
Gönül gözümle son bir kez baksam sana,
Biliyorum gideceksin.
Bakışlarından anlamaz mıyım sanmıştın direncini,
Gitme! ..
Yokluğunda çekilmez buralar,
Okyanustaki sandallar gibi olur yüreğim
Herşey Güzel olacak sanmıştım
En büyük hatayı burda yapmışım.
Usulca yaklaştım merhaba dediğinde
Alışmak için sana sevgine.
O an ellerim ellerin de.
Yüreğim serbest gözlerim sen de.
Sen artı ben küçüktü bizden
Kolay görünüp de çözülemeyen bir formül gibiydi yaşadıklarımız.
Sen olmak istedikçe eridi 'biz'
Sen olmak istedikçe eridik biz
Şimdi sensiz bir ben ve bensiz bir sen bir biz etmezken,
Sormak istediğim tek bir soru var aklımda, Neden?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!