Duydum ki çocuğun olmuş
Duydumki sana benziyormuş
Duydumki unutmuşsun beni
Duydum ki ismide elaymış
Duydunmu ne haldeyim
bitiğim ölüyüm
Nasıl bırakırsın
Yalnız çocuk gibi
Nasıl yıkarsın
Dağları üstüme yıkar gibi
Ve nasıl ezersin
Üstümden geçen bir tren gibi
seni yanımda beyazlar içinde görür gibi olmuştum
seni içimde derin derin düşünmüştüm
ve benim olacağın günü gün gün beklemiştim
nerdesin şimdi
sen giderken ben sadece bakakaldım
sen gidişine ölümüme baktım durdum
Beni buluncaya kadar
Hep yalnız kal
Yada hiç olma bu dünyada
Benim olduğum gibi
Beni buluncaya kadar
Kimseler görmesin seni
Ucube sokaklarda
Boş kaldırımlarda aradım seni
Araba sesinde
Ya da mermi izinde aradım
Gecenin sessizliğinde
Doğan güneşin aydınlığında
Nerden çıktın karşıma
Aldın beni benden aklımıda
Seni düşünür oldum gece gündüz
Seni yaşar oldum her saniyede
Artık herşeyde biraz sen varsın
Bu günde yazacaktım sana
Ama yazamadım
Dillerim tutuldu birden
Efkar bastı yine ağlayacaktım
Ama ağlayamadım
Gözümde yaş kalmadı
Sen yerde bir taş bir çöp bile olsan
İnsan kıyamaz basıpta geçemez
Narin bir kelebek gibisin
Sana el süremez
Dokunsam kanatların ellerimde kalacak gibi
Bir gün beyazlar içinde görebilecek miydim seni
Bensiz başka ellere gidecekmiydin benden
Hani bensiz ölüme bile gitmezdin
Ama gittin benim ölümüme hemde koşar adımlarla
Hani birbirimizle yaşayacağımız ve yaşatacaklarımız vardı
Nefesini duydum yine bu akşam
Bir başka özledim seni
Kokun bir başka sesin bir başka geliyordu
Birde ayrılık içimi daha derinden
Yaralıyor bu akşam
Kuru toprak suya karanlığın ışığa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!