Alooo... Şiiri - Ayşegül Arat

merhaba..
ben mi?
büyük kızın...
evet evet
kardeşim de yanımda
bir şey sorsam?
zor değil mi bizi hatırlaman..
saydın mı kaç yıl geçti aradan?
ama normaldir bizi unutman
çünkü sen değilsin bizi doğuran
ben sayamadım ayları
epeyce birikmiş...
zaman ne de çabuk mu geçmiş?
doğru...
yıllar epeyce birikmiş...

anlayamadım?
daha ne var ne yok mu dedin...
iyi de bunu kime dedin?
sen gerçekten bizi mi kastettin...
yapma! yaralama daha da ne olur
gerçekliklerinde bilirim
insan acımasızca boğulur
unutulmuşluğu unutmak için
canımı verirdim...

çıkmalı bazı sıfatlar sözlüklerden
taşınamıyorsa gerçekten
adı varmış aslı yokmuş
katlanmak zor mu zormuş.

ben mi? büyüdüm tabi
görmek istemezsin sanırım beni
gerçekten hiç merak etmedin mi bizi...
bilmiyorum..
ne demeli
dili yok şu an yüreğimin
kanı çekildi ellerimin
tutamıyorum ahizeyi...

anne! anne yalvarırım sana
yine koş yanımıza
yüzleştirme bizi
ama sizinde bir..bir.. bir....
babanız var deme emiiiiiiiiiii

telaffuzu bile zor
o sıfat ki içimde bir kor
ne olur bir kez sor
dokunmak istemesen de bize
izin ver bir kerecik BABA dememize
bu konuda ille de acırım
biricik kardeşime...

bilmezsin ama sen
ben kısacık bir süre
seslenebilmiştim bir şekilde
oysa o...
hep hasret kaldı bu kelimeye
sus..
sus....
sus!
biz taş basarız yüreğimize
artık ihtiyacımız yok
sana baba dememize.

alışmak zorundayız bu gerçekliğimize
öyle ya da böyle..
hem sana ne ki bundan...
anamdan değil sadece
boşandın aynı zaman da ÇOCUKLARINDAN...

yirmiyedi.nisan.ikibinyedi
zaman:sanığın suçlu olduğu an