SAMSUN / ÇARŞAMBA - 22.01.1998
Kanayan bir yaradır hayat. Acıtır...
Kabuk bağlar ve her defasında yine hissettirir varlığını.
Kendi kendimize yanar ve sonra yine kendi kendimize söneriz.
Hayat; yaşasak da bitecek, yaşamasak da.
Mutlu olmaya bakalım sadece.
Mutlu olup keyif alalım en azından bu sahte yaşamda...
Hayat, bir çocuğun elinde ki kalbini kucaklaması gibi.
Yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Devamını Oku
Yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
Öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
Üşüştü birer birer çakallar üzerime,
Üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta