Yaz akşamlarında kanımda çiçekler açıyor
çırpınıyor yıldızlar ayın koynunda,
cilveli pırıltıları kıskandırıyor
tüm kırmızı rujlu kadınları.
Kahve tüten zamanlarımın kederli sevdası,
"Hayyam, yalnızdın sevgilinin yanında
Şimdi gitti, artık ona sığınabilirsin."
Ömer Hayyam
Bir ulu ağaç
nasıl ki kök salmışsa toprağa
Ben bir mum kadınım,
rengim çalar kırmızıya.
Gece ateşböcekleri öterken
giriveririm koynuna yıldızların,
en mahrem köşelerine erkek perilerin
bırakırım nilüfer kokulu sularımı.
Bir şehre asılmışım
yalnız bir saat olarak,
afişler sermişler yakıştırıp üzerime
Bakmaz gelip geçenler akrebime,
yelkovansız zamanlara karışıp
giderler akşam ışıklarında.
Hadi bir ölüm oyunu oynayalım seninle,
ben ölmüş numarası yapayım
sen yat yanıma.
Bir el dokunmaksızın
asalım adlarımızı kuytu orman köşelerine.
Kimseler bilmesin oyunumuzu
"Sevgili annem Mine Ökem (1947-2000) için..."
Direnmerk yalnızlığına,
çıplaklığının
meme uçlarına yansıyan
acı çekiş öykülerine...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!