Almaz Âşıklar Şiiri - Mehmet İslami

Âşıkların sözü hikmet doludur
Kelâmı boşluğa salmaz âşıklar
Takip ettikleri Resûl yoludur
Bir an bile geri kalmaz âşıklar

İlâhi vuslata bağlıdır özü
Hudûsata karşı kapatır gözü
Teyakkuz hâline getirir bizi
Ağlayanla ağlar gülmez âşıklar

Bürdesi İSLÂM ’dır, sevdâ’sı vatan
Kelimetullâhtır dâvası vatan
Herhâlde ettiği kavgası vatan
Düşmandan bihaber olmaz âşıklar

Ömürü boyunca helâli seçer
Azmi irâdeyle kapıyı açar
Eğer bulamazsa ondan vaz geçer
Karşılıksiz bir şey almaz âşıklar

Aklı fikri göbek kasık arası
Olanlar ŞUARA ’nın yüz karası
Kendi dilleriyle yanık çırası
Nadan davulunu çalmaz âşıklar

Dllleriyle inci mercan dizerler
Çözülmeyen kör düğümü çözerler
İlm u Ledün deryâsında yüzerler
Çamurlu sellerle gelmez âşıklar

Hakikat safına girdiklerinden
Muhabbet bağında erdiklerin
Basar gözü ile gördüklerinden
Hevâi hevesle dolmaz âşıklar

Kelâmullâh Mûsâ Nebî, TÛR’ uyla
Cömertlikte Hatem TAİ varıyla
Muhyiddin-i Arabi’nin sırrıyla
İlâhi düsturu delmez âşıklar

Akl atını meydanına salınca
Manâ ince kelimeler kalınca
Her dediği milli dini olunca
Dili sürçmez, lâfı dilmez âşıklar

Lâ diniyi susturmak çün koşunca
İnsan şeytanları görüp şaşınca
Kâlbin tercümanı dil konuşunca
Yalanı gıybeti bilmez âşıklar

Devr-i cehâlette savaş başlatan
Şiir idi başlatıp hem boşlatan
Şuaraya ehl-i küfrü taşlatan
Akınlardan geri kalmaz âşıklar

Bunayanlar bakmaz öne ve arda
Ahmak bağçedeki gülü yolarda
Vadesi dolunca nebat solar da
İzni İLÂHÎ ’yle solmaz âşıklar

Bülbüldür, maşuku gül için şakar
Cennetten dünyaya ŞUARA akar
Maziden feyz alıp atiye bakar
Diktiği fidanı yolmaz âşıklar

Var etti, sonunda geri alacak
Kime kaldı kide sana kalacak
Vakt dolunca bu dünyada ölecek
Kıyâmete kadar ölmez âşıklar

İSLÂMİ; özünden bir haber verdi
Milletin derdidir çektiği derdi
Yaratan bu husûsiyyeti verdi
Dipsiz ummanlara dalmaz âşıklar