Almasını Bil!. Şiiri - Remzi Özmen

Minnacık ellerinde tuttuğum,
Yaz sıcaklığında bir gün
Üstünde yırtık giysilerin
Toprağa bulanmış yüzün
Cennet bahçelerinde gelen
Ve ter kokan bir bedenin vardı.

Sanki çizilmiş yüreğin
Haritasıdır yüzündeki izlerin
Bir ağlayış yanımda,
Bir kaynak suyundan berrak
Yanaklarında süzülen yaşların vardı.

Yaşanmamış sevginin
Bakardın ardından uzun uzun
Bir yalnızlığın hikayesiydi
Terk edenlerin.
Bir kuş misali çarpan yüreğin
Bir melek kadar pakça yüzün
Biraz ürkek biraz tedirgin!..

Sende öğrenmelisin yavru kuş,
Kanatlanıp uçmayı.
Özgürce gökyüzünde
Uçarak görmelisin,
Gökyüzünün mavisini,
İçinde umutların
Uçurtmanın yükselmesini

Tanımalısın,
İnsanın emelini
Tanımalısın dünyayı
Bir gülüş uzak olsa da sana
Bir oyuncak ve oyun,
Üstüne ürkmeden gitmelisin.
Senden esirgeyen her kim varsa,
Bu senin hakkın,
Almasını bilmelisin..

16.07.2007
Remzi Özmen