Abim alman ya da çalışıyordu
Bende askerdim
İkimizde izine gelmiştik ailenin neşesine diyecek yoktu
Tüm aile bir aradaydı herkes mutluydu
Abimin alman ya sohbetleri anlatmakla bitmiyordu
Herkes pür dikkat dinliyor oradaki yaşam hakkında
Kendince yorumlar yapıyordu
Almanların yaşam tarzının modernliyi inanılır gibi değildi
Her sohbet sonunda ya gavur ya diyenler çoğunluktaydı
Yaz ortalarıydı akşamın serininde Bahçede oturuyordum
Burnuma bir yanık kokusu geldi
Hemen içeri koştum
Gördüğüm manzara bir vahşetti
En küçüğümüz olan sekiz dokuz yaşlarında kardeşimin
boynunda bir kravat Yanıyordu
küçük kardeşim sessizce ağlıyor
Gözlerinden akan yaşlar yanaklarıyla birlikte kravatında bir bölümünü
ıslatmıştı
Almancı abım sopa elinde küçük kardeşimin karşısında
Duruyordu
Küçük kardeşim asker duruşu gibi hazır oldaydı
Hemen müdahale ettim kravatı ellerimle söndürdüm
Kravat sentetik olduğu için ellerime yapıştı
O an ellerimin de bir bölümü yandı
Küçük kardeşimin de yanaklarında yanık izleri vardı
Abim bana da müdahale ederek
Sen karışma diyerek vurmaya başladı
Kardeşimi öyle görmenin de acısıyla bende abime vurdum
Kavga ettik
Tüm aile bir anda başımıza toplandı
Herkes şaşkındı nedenini soruduğumda kardeşime
Küçük kardeşim kravatla oynarken kravatı çözmüş
Almancı abim kravatı tekrar bağlayamadığından kızmış
Hırsını alamayınca da
Küçük kardeşimi dövdükten sonra
Çocuğun boynuna kravatı dolayıp ateşe vermiş
Bunun için mi bu çocuğu yakıyordun diyerek tekrar abımın
Üzerine yürüdüm
O an çok öfkelenmiştim
Cinayet işlemem içten bile değildi
Hırsımdan ağlıyordum babam gelip beni azarladı
Diğer abilerim de beni azarlayarak sen ne karışıyorsun dediler
Abisidir ne olmuş büyütülecek ne var diyorlardı
Öfkem bir kat daha arttı
Herkes almacıdan yana olmuştu
Bu olay beni hayatım boyunca en çok etkileyen olaylardan bir tanesidir
Beni en çok üzense ailenin abimi haklı bulması
O günden sonra hiç kravat takmadım
En sevmediğim giyim eşyası kravattır
Almancı abimle hala konuşmuyorum
Alçaklık insanlarda mı parada mı
Bunun yorumunu okuyuculara bırakıyorum
Saygılarımla
Kayıt Tarihi : 8.4.2007 08:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
KÖTÜLERİ ÖNCE YAKINIMIZDA ARAMALIYIZ Bu olay tamamen gerçektir ve hala ençok beni üzen bir konudur saygılarımla
Bir şey daha Hele eskiden. bu alamancılar ülkesine gelir, Altlarında bir araba kurumla. Kibirlerini tırlar çekmez. Birkaç naylon pontul, veya sanırım sokaktan mı alırlar ne kırışık bir kaç gömlek hediye... Bir de sanırlar ki herkesin gözü bizim paramızda. Oysa herkesin anası ağlamış aman yılda bir geliyor, misafir diye.. kaygana yaparsın sevmezler, pilav bişirirsin beğenmezler.. Tabi sözüm herkese değil.
Bir arkadaş geldi. . Öyle çalım atıp durur hem de karısının yanında. 'Benim almanyada dostum var. Şöyle kadın, böyle kadın.
Sonra dostu geldi.. En az yetmiş yaşında.. Ama elin kadınının koca dayağı yok, gelecek kaygısı yok ki anamız gibi otuzunda çöksün gitsin..
Yani elin gavuru emeğimizi, iliğimizi sömürdüğü yetmiyor gibi eli taa neremize uzanmış bak hele..
Alamancılar değil halkımızı gavura muhtaç edenler; birde bunları yıllardır sırtında taşıyanlar utansın...
ancak bu kadar güzel anlatılabilir..
yaşanmış bu hayat hikayesinden..
mutlaka herkes bir anlam çıkarır kendine...
yüreğinize sağlık.tebirler ve teşekkürler..
sayın:Cabbar Korkmaz aşağı yukarı aynı sorunları yaşamış biri olarak bende soruyorum?
Alçaklık!..İnsanlarda'mı?para'da mı?...
selam sevgi ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (5)