Alma Ahımı Siler Giderim Şiiri - Hamit Atay

Alma Ahımı Siler Giderim

Alma ahımı…
Ben sana dua ettim, beddua değil.
Sevdim sessizce,
Adını her gece içime gizleyip söyledim.

Ama yetmedi işte…
Bir gönül verdim,
Sen yok saydın.
Bir ömür istedim,
Sen gülüp geçtin ardından.

Ne gözünü kaçır,
Ne sesini sakla…
Ben artık sustum.
Dilimde adın değil,
Gönlümde koca bir boşluk duruyor şimdi.

Alma ahımı…
Zaten ben razıyım kaybetmeye,
Ama sen razı olma kırmaya.
Kalp dediğin şey kolay onarılmaz,
Her “özür” her “pardon” yetmez bazen.

Bir söz, bir bakış,
Bir suskunluk bile yıkar içini insanın.
Ben o yıkıntıların içinde
Bir başıma kalırım da…
Yine de şikâyet etmem senden.

Ama ahımı alma…
Çünkü ben içimde ağlarken,
Sen gülüyorsan başka kollarda,
Bil ki bir gün,
Aynı acı sessizce çöker omuzlarına.

Ben öylece siler giderim,
Ne iz bırakırım, ne iz sürerim.
Bir şarkı gibi düşerim dilinden,
Bir şiirin en hüzünlü dizesi olurum belleğinde.

Siler giderim,
Adımı da, izimi de, gülüşümü de...
Ama kalbimde saklı kalan dualarımda,
Sen hep bir sızı olarak kalırsın geride.

Ve bir gün dönüp ardına baktığında,
Boşluğa konuşan sesin olurum belki,
Ama geç olur...
Çünkü ben çoktan silinmişimdir,
Ve çoktan gitmişimdir.
Şiir Hamit Atay