Allah Yolunda Şiiri - Osman Karahasanoğlu

Bir insan düşünüyorum.
Davası için, korkmaz.
Hep ayakta,uykusuz.
Ruhu cesedine,hükmetmiş.
Kalbi nefsini dizginlemiş.
Aklı midesini düzenlemiş.
Peygamber sevgisiyle bezenmiş.
Allah cc yoluna,başını koyan.
Peygamber aşığı,bir insan gelmiş.
Bu asır,kıyamet asrıymış.
Şunlar hayal değil,hakikat.
Meydanda duruyor.
Tarihçe-i hayat.
Bir hayat ki,ne güç yeter.
Ne de takat.
Ne yıkılmazları,devirmiş.
Rus kumandanına,boyun eğmemiş.
Süfyanizme çeki düzen vermiş.
Azim dolu bir imanla,haykırmış.
On üçüncü asrın; minaresinin,
Başında durmuş.
Küfrün beline,
İmanın baltasını vurmuş.
Faziletli, imanlı,bir nesle,
Kapı açmış.
İnananlara teslim etmiş.
Sağlam bir yapı.
“İman hem nurdur
Hem kuvvettir” demiş
O kuvveti,elde ederek.
Kâinata meydan okumuş.
Ey üstad!
Uydun Yüce Resule,(asm)
Yolunda, izinde,
Davanda yok hiç hile.
Düşmanlarına,hakkını,
Helal etmekle,
Elbet bizlere,
Ulvi bir dava bıraktın.
Uydun Resulün,(asm) daima sünnetine.
Çözdün kelepçeleri,namaz vaktinde.
Senin için, ne yazılsa azdır.
İslam’ı yaşayana, kış da, yazdır.
Neticede kavuştun.
Allah’ın Resulüne.
Yeni halkalar,dâhil oluyor.
Bıraktığın davanın,
Kopmaz zincirlerine.

03.11.1994