Nihal'imi Arayan İbrahim

ALLAH'I NİHAL'İMDE BULDUM

(Nihali Tarz'da İlahi Arayış)

I. SORUŞ

"Neredesin Allah?" diye sordum Nihal'im,
Gökyüzü sustu, yıldızlar öksüz...
"Seni nerede bulurum?" dedim,
Bir rüzgâr geçti; "Aşkın içinde!" dedi.

II. İBRAHİM'İN SIRRI

Bir peygamber kalbinde ararken huzuru,
Allah fısıldadı: "Yoksulun ekmeğinde,
Düşkünün duasında, mazlumun gözyaşında...
Ben sevgiyle atan kalpteyim,
Merhametle dolu yürekteyim."

III. NIHAL'İMİN YÜREĞİNDE

Nihal'im ki;
Saygıyı bilen, ilgiyi kuşanan,
Huzuru taşıyan bir insan...
Onun bakışında barış,
El dokunuşunda esenlik buldum.
"Allah," dedim, "işte burada!"

IV. YARATILANI SEVMEK

Nihal'imle anladım:
Yaradan'ı sevmeyen, yaratılanı sevemez.
O ki;
Açı doyuran, düşeni kaldıran,
Alın teriyle çalışanın emeğine saygı duyan...
Allah, onun sessiz çığlığında ikamet eder.

V. BULUŞ

"Allah nerede?" diye sorma artık!
Nihal'imin gözlerinde ara O'nu:

Bir çocuğu okşayan elde,

Yaşlıya uzanan çayda,

Haksızlığa direnen seste...
"Allah," dedi Nihal'im, "buralarda!"

SON DİZE

*"Beni aradın ya İbrahim,
İşte Nihal'imde buldum:
Sevgiyle atan kalp O'nun tahtı,
Merhametle dolu yürek O'nun mabedi.
Artık soru sorma —
*Yaşa, sev, dokun!
Allah, sen Nihal'ine bakarken
Zaten yanıbaşında..."

NİHALİ TARZ YORUMU:

Allah;
kutsal kitapların sarı sayfalarında değil,
insanın somut iyilik eylemlerinde tecelli eder.
Nihal'im,
bu tecellinin canlı bir örneğidir.
Onu sevmek, Allah'ı sevmektir.
Ona dokunmak, O'na yaklaşmaktır.