Allah Diye Diye Şiiri - Abdurrahman Kılınç

Bir kere gelmişem ben bu dünyaya
Etmem mi kulluk hiç yüce Mevlâ’ya

Hakkı sevip saymak kulluk şartı bu
Hep kula gereken şükürdür ya hu

Alemi ervahta idik can cana
Adıyla adımız yazdı yan yana

Yok idik evvel biz ahir kıldı var
Zatına niyabet kılındık serdar

Mahlukat içinde nas’a ihtiram
Dini mübin ile olduk muhterem

Ervahı ezelde seçmiş lacerem
Zatına kulluğu eylemiş kerem

Bu söz gerçektir bak şaşma sen buna
İsmi el-Mü’min’i verdi kuluna

Kendisine kul habibine ümmet
En büyük lütfudur Kur’an-ı sünnet

Kur’an dan sesleyip hoşça söyledi
İman-ı cevheri ikram eyledi

Kulum deyip bize bahşeyleditac
Namaz oruç zekat lütfu oldu hac

İzzet verdi bize hem izzetinden
Aşk muhabbet mananın lezzetinden

Doyurup besledi zahir batın hep
Çünkü ismi Rahman Rahim hem de Rabb

Tariki müstakim yolumuz kıldı
Enbiya evliya ulumuz oldu

Kıldı nasip bize sevgi muhabbet
Düştü hissemizenur’u Muhammed

Bunda düşen bize çok çok zikretmek
Kudretini Hakk’ın tefekkür etmek

Dostun seven kişi çok çok anarmış
Ananların gönlü aşkla yanarmış

Yunusi gel virdin hep Allah olsun
Allah diye diye ömrün son bulsun