At üstünde biri Şiiri - Haydar Metin

At üstünde birisi

Allah aşkına,bu ne yaa?
Memleket memleket değil, sanki Akrep yuvası.
Merhamet,Kilit içinde zehirlenir
ve beyin zora hapis düşer
Kimya bozulur
Dünya tozutur.
Öyle gerildik öyle gerildik ki,
Ok gibiyiz
sanki fırlayıp gidecegiz
Obalar üstünden,
bozkırın Keklik sürülerine..
Kerpiç bacalardan
Saçayağı üstündeki malak kazanına inecekler
Yani, aşımıza düşecek hergeleler
Bebemizi,
ebemizi
ömrümüzden ötelere
canın Cehennem´e diye atacağız diyor..

Hesaplı yalanları, Cennet´i, Cüzdana gömdü
oysa vakitsiz bir ölümdür burada hayat
Asfaltın üstünden
kepaze hesaplarıyla geçtilerde ne oldu?

Zınk diye duran Minübüs ve Taksiciler
Şehrin yüzüne kornayla sövüyor.
TV ler, gece gündüz tükürük yarışında.
Cam gerisinde itikatlar,
Kah yalan,
kah dolan,
gözlerden saklanan...
O diyor ki, bakma oraya,
tutma gökyüzünü
Yoksa Şehrin üstüne
Amerikan basmasından Perde iner, Penguenler aşkına.

Evimizin yüreği kanıyor
zifire esir düştü hasretim.
Bir gün mutlaka diyen hevesimi,
yaşlı çocuksu gözümü,
parmağıyla oydu yezidin dostları.

Gecenin döşüne ince ayar çeken fahişeler,
kaldırımlara kirlenmiş kinini tükürür.
Müstehcen bir efendi, harama yuva yapar cebinde
Sokak ışığını okşar din imana çaktırmadan!

Tan vaktinde sevdalar,
sabahın suyu gözü hürmetine susar,
susar,
suskun göz bebekleriyle ay ışıgını içer
buluttan buluta.
Bulut,
"yavrum, sen hepsini unut".
Kıl köprüden, el sallıyor bir Huri.
“Haydi Abbas
vakit tamam..
Bekletme fitili çekte gel”

Teeyt teyt gelip geçtik öyle yel gibi
Karanlıkta gün görmeyen kör gibi!

Omuz izlerimiz var hala Otobüs duraklarında
Ağzımız Şoselerde Mazot kokarken
Ölüm bile "özür" dedi gökten,
At üstünde pata küte giden deliden....

Haydar Metin