“ Nelere alışmıyor ki insan !
Ne anam var, ne de babam
Yalnızlığa alışmışım !
Gülmek zaten bana haram
Bahtsızlığa alışmışım !
Dert oldukça kalpte yara
Düşündürür kara kara
Düşman olmuş bana para
Şanssızlığa alışmışım !
Zannetmeyin beni devim
Yarim yok ki onu sevim
Kulübedir gönül evim
Tahtsızlığa alışmışım !
Neşe huzur bana uzak
Vefasızlar kurmuş tuzak
Altımızdan kayar kızak
Düşmelere alışmışım !
Sönmüş bütün ocağımda
Dert doludur kucağımda
Acıların sıcağında
Pişmelere alışmışım !
Tarumarım ben hederim
Gönlü yorgun derbederim
Baştanbaşa dert kederim
Mutsuzluğa alışmışım !
Kayıt Tarihi : 3.11.2017 10:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!