Alışmalısın Şiiri - Mihrican Karaca

Ben cansam,sende canan
İkimizde yandık,tüttü duman.
Beni yaraladın,kalmadı güman
Sen bensiz yaşamaya alışmalısın.
Bilmem eller bize ne söyler,
Söylerde hemde hasını,ama kimler.
Ben gibi birgün onlarda dize gelirler
Oğulsuz,karısız yaşamaya alışmalısın.
Suç bende değil hep,birazda sende
Karını bırakıpta,ne gezersin ellerle.
Ömrümü ne hayallerle süslemiştim ben,
Ansızın çıkıp karşıma,altüst ettin sen.
Birde rahat durmayı denesen,
Bu yaştan sonra doğruluğu öğretemem.
Sen üzülme,ben gidip karını getirem
hemen sevinme,yol parası senden.
Yalnız gelmiyor kaynananda hediyen,
Bundan sonrada
Sen bensiz yaşamaya alışmalısın.