Alışamadım Şiiri - Ömer Temel

Her gelen gün, geçen günün kopyası,
Alışamadım, bu siyah beyaz hayata.
Hergün aynı yarenlik; biri para, biri benlik kavgası,
Alışamadım, bu sıradan adama.
Git ve gel kilometrelerce boşu boşuna,
Alışamadım,hiç birşey üretmeyen iş hayatına.
Her gün, bir yerleri kazılan ve toz duman,
Alışamadım,küfür diyaloğu kof sokağıma,

Kaygılarla çocuk büyütmek,
Kanarya büyütmek gibi birşey.
Ya düşerse,hayat denen kartalın cırnağına?
Okul yok,iş yok,eşitlik yok.
En acısı, umut; yok oğlu yok.
Zavallılar,fal baktırıp duracak dinazorların falcısına.
Ya çıkarsa diyerek şans oyunu oynansın,
Her oyundan sonra kırık hayal onansın.
Yapa boza ne hayal kalır ne kırılacak umut,
Sen ganimet tarlasını, nadasa bırak ve hatta unut.

Dedemi ve babamı dinledim can kulağıyla,
Birgün gülemediler,Biz dahil efradıyla.
En güzel günleriydi, oysa dünya at'ının o demleri,
Bugünü görseler, eminim sızlardı ta genleri.
Hayat güvencesini, ölüme uzattılar,
Emeğin sürecini, tabuta kazıttılar.
Herkesin yareni var, boynu kalın cüsseli,
Yok öyle bir martaval,hepimiz memleketli.
Üçbeş uyanık güruh,sürüye yürü diyor,
Sonra kurdun kolunda, sürüyü gezdiriyor.
Kurt daha merkametli,zulme bazan dur diyor.

Kız deli,oğlan deli,beşikteki zır deli,
Sorsan yıllar olmuştur türkü dinlemeyeli.
Sırf moda olsun diye hipap dinler dans eder,
Bari becerebilse,dans diye halt üstüne halt eder.
Mazisi olmayanın atisi şebekliktir.
Hedefi olmayanın mesleği köleliktir.
Ne inançlı ne ate,dini bile belirsiz,
Ne Garplı nede şarklı yönü belli belirsiz.
Cennetle cehennem arasında kisvetsiz,
Toplumu yok zavallı kalakalmış cümlesiz.

Alışamadım, elimde olmaksızın başladığım hayata,
Alışamadım, beni yaşama zorlayan anlamsız tebligata.

04.05.2008