Alıp götüren zaman! Şiiri - Mustafa Cilasun

Yine alıp götürmüştü
Sessizliğim nüksederken dirliğime
Tefekkür ile hal ikliminde irfanı sahifeler nefeslerde

Bir zamanlar
Seher ne kadar hazzı mukadderatmış
Rızk taksimi an içinde zamanmış, âdemi adamlık hasmış

Nisalar
Sukutun edebinde kanaatle naif armış
Nedamet çok uzakmış, muhabbet fevkalade bir sanatmış

Kıraathaneler
Meşveret adına usta nefesler erenmiş
Kitabı celil hakkıyla kıraat edilen anlamına erişilen fermiş

İyilik adına ne varsa
Takva ihsanın yanındaysa hasredilirmiş
Mürvet yalnızca evlilik adına zikredilmeyen bir enginlikmiş

Müezzin şerefeden seslenirmiş
Okunan ezanlar ne kadar tesir edermiş
Hasretle diğer vaktin ezanı beklenirmiş sohbette zenginmiş

Milli birlik
Ve tarihi kimlik iftihar vesilesiymiş
Reddi miras azınlıkların hakkı bile değilmiş, kimlik değişmiş

Efrat hastalık nedir bilmezmiş
Kâinatı kebir sabırla terennüm edilirmiş
Şayet varsa bir dert her nefesin mücadelesiymiş mazileşmiş

Hassaten aşiyan sevilirmiş
Her hanenin güzelliğinde şefkat eminmiş
Vicdanlar netmiş, ihlâs hedefmiş, takva ise azimete esirmiş

Gidenler hicran içindeler
Kalan nesiller kimliğinden habersizler
Mana ikliminde fersiz gözler, şura adına solgundur nefesler