Alın yazım Şiiri - Sabri Polat

Ayağı kırılmış atım
Kocaman gözleri
Gözyaşı yağmur tanesi
Süzülür gider
Acılar içinde
Bir murat ister
Bir kar tanesi altında
Durur hardal tanesi
Büyüklüğünde, cemre
Düştü toprağa
Bir namlu ömrü
Uzat ellerini
kurşun sıkma
Bu can, canana
Diyebilir misin?
Hastalığından beraat edip
Aşkın şifa getirdiğini
Görebilecek mi?
Kanadı kırılmak ayrı
Ayrı kalmak epey ayrı
Dört duvar arasında kalmak
Yakından seçebilmek, seni
Parmaklıklar engel mi
Seni sevmeye...sana dokunmaya
İçimde seni sevmeye yetecek
Kadar yer var
Buraya sığamayacak kadar
Büyük bir aşkım var
İçimden gitme, endişesi
Görüşürüz...kendine iyi bak
Bilmecesi...
İnsanın canını ne kadar
Acıta bilir... Bu kelimeler
Beni bu halde
Nasıl seviyorsun? ey aşk
Parmak uçlarının soğukluğunu
Hissediyorum...
İki elime alıp, dokunmak
Doyasıya öpmek
İçinde bize ait bir emanet var
O pak alnının yazısını
Alın yazımda
Alnım da senin adın
Yazıldığını...
Bilmenin sarhoşluğu
Uyandırma beni...
Üfle üfle nefesin yettiği...
Kadar, varız
Ağzından çıkan duman
İçimi ısıtıyor... görüyorum
Gözlerindeki yıldızları
Moralim bozuk olur
Güldürmenin yansıtmaların
Bize verdiği sevinci
Bu ne büyük
Bir aşk...
Ödül vermiş Allah
Seni bana beni sana
Kim bilir bu kaçıncı bahar
Bu kaçıncı sonbahar
Seni karşımda görünce
Kış olsa da hep bahar
Uçuyor kelebekler
Uçuyor güvercinler
Uçurtmalar uçuruyor
Çocuklar...
Penceremin demir parmaklıklar arkasında
Başımın üstünde yerin var
Seni sevmek ...
Demir parmaklıklar ardında sana
El sallamak
Uğur böceğim...
Parmak ucuna bir buse
Beni sevdiğini bilmek
Korkmadan girebilmek, yarına
Usulca öpmelerin,
Kalbimin ilk ve son adresi
Alnında benim ismim var
Korkmadan...
Seninle geleceğe
Bir umutla yaşamaktır
Beni yaşatan aşk
Görüş günü bugün
Bağırıyor gardiyan
Ranzamın üstünde senin
Fotoğrafın var
Bu son görüş günü
Yarın doğacak yeni bir
Güneşimiz var
Doğacak çocuğumuzun adını
Altın harflerle güneş koyalım
Bugün bizim en kötü günümüz olsun.