ben kimsesiz sabahların yolcusuyum..
ne bir el nede bir ten ısıtır beni
soğukla başa çıkmayı kendim öğrendim
bir de üşümeyi, herkesin sıcak yatağına uzandığında
ben kimsesiz aşkların yolcusuyum
gözlerin kapanır önce
derin bir sessizlik çöker
bir anda ateş sarar vücudunu
erkeğinle seviştiğini unutur
o anda bile SEN
kendini düşünürsün
bunca zaman sonra
küçük sevdalara bile hasretti
hüzün dolu kalbim
seni tanıdım, seni gördüm
artık Aşkla doldu yüreğim
seni sevdim, sana gönül verdim
bak işte geldim
durdum karşına
söyle hadi sevgilim
anlat derdini bana
kalmasın içinde sıkıntı
kırmızı yolluk sermeden
karşıladım seni
kusuruma bakma
üstüm başım toplu değildi
pis elbiselerle gördün beni
gözlerim yanıyor
boğuyor artık beni bu duman
nefes...
nefes almak istiyorum
açın pencereleri
martılara bakmak istiyorum
uzun yürüyüşleri seviyorsun ilkbaharda
yazın sahil boyu koşmayı
doğayı seviyorsun
bahçendeki güller solmadıkça
arada bir tarihi geriye sarıyorsun
Biliyorum hiç ayrılmayacağız
Biliyorum sen benimsin
Biliyorum yarın bizim
Gelecek bizimle
Biliyorum ki sevgimiz
Gelecek yüzyıldaki ayrılığımızada katlanacak
uyanış?
gece bir sıcaklıkla yattığım yataktan..
sabah yabancı olarak uyanıyorum..
ve kovalanırcasına evden ayrılışım...niye?
bahar yaramıyor bana biliyorum..
En kötü günümde yanımdasın
Güveniyor ve Destek çıkıyorsun
Güzel ve çok tatlısın
Eee.. nede olsa Nurten Hocasın
Seninle düşünmeyi seviyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!