Yüzü görünmeyen suretler kalabalığındayım yine.
Karanlık koridorlarda ilerleyen
Çıplak ayaklı küçük bir çocuğun
Korkuları var kalbimde.
Koridor sonunda görünen ışığın arkasındaki
Sürmeli gözlerde gördüm ölümü;
Bir kar tanesi düştüğünde.
Sessiz bir çınardı düşüşün
Hayat koridorları boğar fanileri ,
gezdirmez bedeni çıplak ayaklarla
Beton kaplanmış yalan yürekleri ,
Tren raylarının farklı yeri vardır hayatlarımızda
bazen en sevinçli anlarımızda yanımızda ,
bazen de hüzünlü ayrılıklara ağlar demir parçaları.
Zaman akar zaman gider hayattır mühim olan
bir çocuğun elindeki balon misali
uçarsa tutamazsın , peşinden koşsan da
Umut ayakta tutar insanı,
Hayat kurşunları yamacında.
Ağır yaralı kalmış ruhlar,
Aşk gerçekten uzakta mı?
Yoksa bir kalemin ucundan dökülen
Mürekkep gibi kaderi mi işler
Nakışlı sayfalara
Dostlarım siz miydiniz mezarımın başında bana bakan ?
Anılar mı canlandı yoksa yüreğiniz de ?
Ağlamayın; sizin sevginiz korur beni
Cenetten düşen bir elma gördüm
kalbi hep atan bir adem gördüm
zehirli elma güzel tırnakta
YAZ BANA DİYORSUN
YAZ BANA DİYORSUN AŞK YAZILIR MI EY GÜZEL
BEN AŞKI SEN DE BULMUŞUM KUŞ OLMUŞ KALBİM DİVANE GEZER,
GÖZLERİN BİR YEŞİL ZÜMRÜT AKLIM YOLUNDA GİDER,
YAZ BANA DİYORSUN SEVDA YAZILIR MI EY GÜZEL
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!