Zaten yoktuk birarada
var da
olamadık
Gözgöze geldik de
bir yüreğe dolamadık
Hırs sarmış dört yanımızı
Ve o yalnızlıktayken sen
İste çıkıp geleyim aniden
Başlamak için bir yerinden.
Bir ucunda sen
Bir ucunda sende kalan ben
Aşk fazladır bir geceden
Ne buluyordun da neyi kaybettin
uçuşup şiirin ardından dizeler gibi gittin.
Ne yaptın
ne ettin
aşkı tükettin
oyun mu sandın
Yüreğimde sevdan asılı
Yağmur yağıyor suretine aşkının
Bahar kokmuyor bu kez saçların
Bak yokuz işte diye
Sesi çıkmıyor gölgesiz ağaçların
İşte istediğin gibi
Biz çocukken sokaklar oyun bahçemizdi
Gökyüzünde kuşlar
yeryüzünde
börtü böcekler
gezerdi.
Çocuklar yalnızlık nedir
Bu akşam içimde hüzün var,
Dağlardan kırlardan uzakta olmanın
Hüznüne benzer
Bu akşam bir yalnızlık türküsüdür
Hoyrat esen rüzgâr
Yağmurda ta içime vurur damlalar
Şiirimden de atıyorum seni
Git
bıraktığın yerden de git
bir uçurum kuruyorum
bir köprüde
bir yalnızlık soluyorum
Dağ taş sen değilsen benim
Ben senin yeryüzündeki gölgenim
Ellerinde büyüyen bedensiz tenim
Al, dile, götür benden, ben sonsuz evrenim.
Kimde ise benden sonra sana gelen dilekler
Bu yalan dünyaya ansızın geldik
Bir mana üzre yalnız bileceğiz
Bu yola yolculuğa yalnız çıktık
Zamanlı zamansız ol gideceğiz
Kış boranda kırılan gül dalına
Ben uyumadım oysa
ay geceyi bölüp uyurken,
denize suya karıştım
balıkların ardında türler tükenirken.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!