Ali ve Yedi Işık Şiiri - Kemter Abdal

Meydanda duran şah-ı velâyet,
Nurdan doğmuş hakiki âyet.
Yiğitlik sende, ilim, cesaret,
Mürşid-i kâmil sensin ya Ali.

Döktü canını meydan yoluna,
Boyun eğmedi zulmün koluna.
İman doludur her bir dilinde,
Ser verip Şaha giden Pir Sultan.

Ali aşkıyla çağlar her nefes,
Hakk yolun için söyledin heves.
Meydanı ışık doldurur herkes,
Hakikat pîri sensin Kul Himmet.

Sazı eline aldı Hatayi,
Dillerde hâlâ sürer sedayı.
Yar ile birdir her bir duayı,
Hakk âşıkların pîri Hatayi.

Virani söyler aşkın şerhini,
Gönüller duyar sözün derini.
Hak meydanında canın nurunu,
Hakk pîrlerinden sensin Virani.

Tenini soydun hakikat için,
Canını verdin marifet için.
Her sözün sırdır, muhabbet için,
Dara duran sensin Nesimi.

Aşkın derdidir yazdığın satır,
Duygularınla açılır gönül.
Sözlerin nurdur, çağlarca hatır,
Aşk deryasında yüzdün Fuzuli.

Yemini der ki Kur’an’dır rehber,
Ali aşkıyla yanar her seher.
İkrarın daim, sözünde gezer,
Meydan ehline örnek Yemini.

Ali nuruyla yanarım ben de,
Ulu ozanlar söyler dilimde.
Gerçek meydanda bir kulum işte,
Der Kemter Abdal, aşk ile bugün.