Ali Rıza Şiiri - Erkan Kucukuncular

Ali Rıza,
Suskunluğun anavatında bir yeşil portakal kabuğu
Portakalını koruyan,onu besleyen
Büyüten birşeydi Ali Rıza.
Ali Rıza hiç birşeydi aslında
Maneviyatında kaybolmuş bir hiç
İyiyle kötünün arafında
Yola çıkan,annesinin duasıyla
Yani yalan bir aşk yavşaklığında ılık bir gavur dölü
Ali Rıza,bir hiçliğin öyküsü...

Savrulup gidiyordu,soluduğu bu şehrin hayat akademisinde
Kararlı bir umut tüketen yağmurun soğuğunda farkına vardı
Düşlerinin ne denli zavallı olduğunun.

Ali Rıza saf bir aşığı oynamadı
En ucuz filmde bile bir asi de olamadı
Yetenekleri sınırlı bir yaratıktı
Sinirleri gergin,izlediği her filmden etkilenen
Yemek yemeyi sevmesine rağmen
İçli köfteyi beğenmeyen
Çok sigara içen,içtiği her sigaranın ırzına geçen
Soğuk kanlı olupta
Heyecanını gizleyemeyen bir mesihti Ali Rıza.
Ali Rıza sabah saat beş sularıydı
Arabasının ezdiği bir köpek yavrusu
Tüfeğinin vurduğu bir ördek
Ağustosta bir sivri sinek,ocakta gece kelebeği
Tatlı bir su balığı Ali Rıza
Tuzlu suda yaşayamayan...

Annesinden öğrendiklerini hayata geçirmekte zorlanan
Babasının telkinlerine uymayan
Karyolası küçük,yorganı kısa
Parasız,aşksız,mezarsız bir ölüydü Ali Rıza
Ölümüne şavaşacak kadar da cesurdu Ali Rıza
Yaşamak için...

Hayatı anlayabildiği kadar yaşıyordu Ali Rıza
Ama
Yaşadıklarından hiçbir ders alamayan safi bir oluştu
Ali Rıza susuz,kurak bir çöldü
Yavan bir ekmek parçası.
Karmaşık hayatınında son sözünü söyledi Ali Rıza...!

''Sözlerim kurşun değil korkma
Mayamda var felaket
Beni böyle kabullenmedinse
Sevdiğim beni terk et! ! ! ''